نهال عاشورا در عصر ظهور به ثمر می‌نشیند و یاران وفادار و فداکار امام حسین(ع) الگوی حسینى ‌بودن و زینبى ‌ماندن را به منتظران واقعى عرضه می‌‌کنند.

جریان امامت و ولایت ائمه اطهار(ع) جداى از یکدیگر نبوده، بلکه متناسب با شرایط و مقتضیات زمان، جلوه‌هاى گوناگونی به خود گرفته است. این جریان گاه در قیام سرخ، گاه در نهضت فرهنگى و علمی، گاه در لباس اسارت و گاه در تبعید و هجرت، متبلور شده است اما از آنجا که همه معصومین(ع)، یک نور واحد هستند؛(خَلَقَکُمُ ا… أَنْوَارا)، هدف واحدی را نیز دنبال مى‌کنند.

حفظ مکتب، هدایت امت، تبیین و اجراى حق و عدل و نیز ستیز با باطل، هدف مشترک همه امامان(ع) است که همچون رودخانه‌اى که در مسیر خود، پیچ‌وتاب خاصى مى‌یابد، در هر زمان به شکلی بروز یافته تا همگان را حیات بخشد و سرانجام به اقیانوس حاکمیت عدل و امن الهى در زمان حضرت ولی‌عصر‌(عج) بپیوندد.

ولی در این میان، پیوستگى و ارتباط میان قیام امام حسین‌(ع) و انقلاب حضرت مهدى‌(عج) نمود بیشتری دارد. گویا نهضت نینوا، نهال و بذرى بود که در روز عاشورا کاشته شد تا در گذر زمان، رشد کند و در عصر ظهور، به ثمر بنشیند، آن هم در عصری که همه پیامبران و امامان(ع)، در انتظار فرا رسیدن آن بوده‌اند؛ عصری که در آن وعده‌هاى الهی درباره حکومت جهانی حق و عدل، تحقق می‌یابند و آیه «استخلاف» عینیت پیدا می‌کند.

نمودهای پیوند عاشورا و انتظار
1. امام حسین(ع) به فرزندشان، امام سجاد(ع) فرمودند: «اى فرزندم! به خدا سوگند خون من از جوشش نمی افتد تا آنکه خداوند مهدى‌(عج) را برانگیزد و انتقام خونم را بگیرد.»

2. در دعاى ندبه و شرح غم هجران مهدى موعود‌(عج)، از میان صدها شهید خاندان پیامبر(صل‌ا… علیه و آله)، تنها از شهید کربلا سخن به میان می‌آید.

3. شعار قیام جهانى امام منتظَر و یارانش، «یا للثارات الحسین» است.

4. بیش از 200روایت به این موضوع اشاره دارد که حضرت حجت(عج) فرزند و از نسل امام حسین(ع) است و خود این نکته گویاى رمز عمیق این ارتباط است. از جمله پیامبر(صل‌ا… علیه و آله) در بیانى به فاطمه زهرا(س) فرمودند: «قسم به خدایى که جز او معبودى نیست! مهدى این امت که عیسى‌بن‌مریم، پشت سر او نماز مى‌خوان، از ماست» و آن‌گاه با دست مبارک بر شانه امام حسین(ع) زدند و سه‌مرتبه فرمودند: «او از حسین(ع) است».

امام على(ع) نیز خطاب به امام حسین(ع) می‌فرمایند: «‌اى حسین! نهمین فرزند تو کسى است که بر اساس حق، قیام می‌کند. دین را ظاهر و حاکم می‌‌کند و عدالت را گسترش می‌دهد» و آن‌گاه که امام حسین‌(ع) از ایشان می‌پرسد: «آیا این امر واقع می‌شود؟» ادامه می‌دهند: «آری، قسم به خدایى که محمد(صل‌ا… علیه و آله) را به پیامبری برگزید و او نیز مرا بر همه آدمیان، مبعوث کرد. ولی این امر بعد از غیبت و دور‌ه حیرت است.»

5. در آیات و روایات بی‌شمارى حضرت مهدى‌(عج) به‌عنوان انتقام‌گیرنده قیام عاشورا و خون به ناحق‌ریخته امام حسین‌(ع) معرفى شده است که این موضوع، به‌روشنی رابطه تنگاتنگ انقلاب امام عصر(عج) را با ماجرای کربلا بیان می‌کند.

6. توصیه و سفارش به زیارت حضرت اباعبدا…الحسین(ع) در شب میلاد امام عصر(عج)، نشانه آن است که این زیارت بافضیلت‌ترین اعمال آن شب و موجب آمرزش گناهان و ثواب فراوان است و این خود پیوند دیگری میان این دو امام بزرگوار است.

7 طبق احادیث واردشده، قیام حضرت مهدى(عج) در سال فرد(مانند قیام عاشورا که در سال 61 هـ ق واقع شد) و در روز عاشورا اتفاق خواهد افتاد. چنان که امام باقر(ع) فرموده‌اند: «گویا مى‌بینم امام قائم(عج) در روز عاشورا قیام کرده و بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل اعلام مى‌کند: البیعه‌ا….»

8. گویاتر از همه در پیوستگى این دو رخداد بزرگ و بى‌نظیر تاریخ، کلام مولایمان حضرت بقیه‌ا…(عج) است که بعد از ظهور، بین رکن و مقام مى‌ایستد و ندا مى‌دهد: «‌اى جهانیان! آگاه باشید و بدانید که من امام قائم و شمشیر انتقام‌گیرنده هستم. ‌اى اهل عالم! آگاه باشید که جدم حسین‌(ع) را تشنه‌کام کشتند.»

9. در زمان رجعت که پس از ظهور امام عصر‌(عج) به وقوع می‌پیوندد و اعتقاد به آن جزو عقاید مسلم دینى ماست، امام حسین‌(ع)، نخستین امامی است که به دنیا بازمى‌گردد و هم ایشان خواهند بود که امام قائم(عج) را غسل و کفن کرده و به خاک مى‌سپارد.

این شواهد و شواهد بی‌شمار دیگر، گویاى پیوند و ارتباط عمیق میان قیام عاشورا و قیام جهانى حضرت مهدى‌(عج) است که توجه به این حقیقت بزرگ، رسالت و مسئولیت منتظران را در دوران غیبت، ترسیم می‌کند