ابوبصير مى گويد: در آن سالى كه امام صادق (ع) وفات كرد، به حضور امام كاظم (ع) رفتم ، ديدم گوسفندى را قربانى

كرده است ، عرض كردم چرا شما گوسفند كشته ايد، ولى فلانى شتر كشت ؟

امام : اى ابو بصير! همانا نوح پيغمبر، در ماجراى طوفان ، بر كشتى نشست و آنچه خدا خواست (از انسان و حيوان و

متاع ) در آن كشتى جاى گرفتند، كشتى ماموريت داشت و كنار كعبه آمد، و آن را طواف كرد، نوح (ع) كشتى را به

خود واگذاشته بود، خداوند به كوهى وحى كرد كه من كشتى بنده ام نوح را، بر روى يكى از شما مى نهم ، كوهها

گردن فرازى كردند، ولى كوه جودى ، فروتنى كرد، و آن كوهى است كه در نزد شما (همين فروتنى كوه جودى باعث

شد كه به اين افتخار نائل گرديد و) كشتى بر سينه آن نشست .

در اين هنگام ، نوح (ع) به زبان سريانى فرمود: «يا مارى اتقن يعنى : پروردگارا ! اصلاح كن .»

راوی مى گويد: گويا امام كاظم (ع) با ذكر اين مثال ، مى خواست بفرمايد « نيت من هم از كشتن گوسفند، تواضع

براى خدا بود.»