ریحانه

ملاك و معيار موسيقي حرام به كيفيت نواختن موسيقي با در نظر گرفتن همه خصوصيات و ويژگي

هاي آن است و اين كه از نوع موسيقي مطرب و لهوي مناسب با مجلس لهو و گناه باشد اين نوع

موسيقي حرام است و( شخصيت نوازنده ، باكلام يا بي كلام،كلاسيك يا غيركلاسيك و همچنين

فرقي بين توليد داخل و خارج نيست) و هر موسيقي كه به حسب طبيعت خود از نوع موسيقي لهوي 

باشد ،حرام است اعم از اين كه مهيج باشد يا موجب حزن و اندوه وحالات ديگر در شنونده بشود يا

خير.

(مردى از امام درخواست اندرز کرد) امام علی علیه‌السلام فرمودند:

از کسانى مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخیر مى‌اندازد.

در دنیا چونان زاهدان سخن مى‌گوید، اما در رفتار همانند دنیا پرستان است.

اگر نعمت ها به او برسد سیر نمى‌شود، و در محرومیت قناعت ندارد.

از آنچه به او رسید شکرگزار نیست و از آنچه مانده، زیاده‌طلب است.

دیگران را پرهیز مى‌دهد اما خود پروا ندارد، به فرمانبردارى امر مى‌کند اما خود فرمان نمى‌برد.

نیکوکاران را دوست دارد، اما رفتارشان را دوست ندارد. گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکى از گناهکاران است.

و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمى‌دارد ، اما در آنچه که مرگ را ناخوشایند ساخت پافشارى دارد.

اگر بیمار شود پشیمان مى‌شود ، و اگر مصیبتى به او رسد به زارى خدا را مى‌خواند.

اگر به گشایش دست یافت مغرورانه از خدا روى بر مى‌گرداند.

نفس به نیروى گُمان ناروا بر او چیرگى دارد، و او با قدرت یقین بر نفس چیره نمى‌گردد.

براى دیگران که گناهى کمتر از او دارند نگران، و بیش از آنچه که عمل کرده امیدوار است.

اگر بى نیاز گردد مست و مغرور شود، و اگر تهى دست گردد، مأیوس و سْست شود.

چون کار کند در آن کوتاهى ورزد، و چون چیزى خواهد زیاده روى نماید.

چون در برابر شهوت قرار گیردگناه را برگزیده، توبه را به تأخیر اندازد، و چون رنجى به او رسد از راه ملت اسلام دورى گزیند.

عبرت آموزى را طرح مى‌کند اما خود عبرت نمى گیرد، در پند دادن مبالغه مى‌کند اما خود پند پذیر نمى‌باشد.

سخن بسیار مى گوید، اما کردار خوب او اندک است!

براى دنیاى زودگذر تلاش و رقابت دارد اما براى آخرت جاویدان آسان مى‌گذرد.

سود را زیان و زیان را سود مى‌پندارد.

از مرگ هراسناک است اما فرصت را از دست مى‌دهد.

گناه دیگران را بزرگ مى‌شمارد، اما گناهان بزرگ خود را کوچک مى‌پندارد.

طاعت خود را ریاکارانه برخورد مى‌کند.

(مردى از امام درخواست اندرز کرد) امام علی علیه‌السلام فرمودند:

از کسانى مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخیر مى‌اندازد.

در دنیا چونان زاهدان سخن مى‌گوید، اما در رفتار همانند دنیا پرستان است.

اگر نعمت ها به او برسد سیر نمى‌شود، و در محرومیت قناعت ندارد.

از آنچه به او رسید شکرگزار نیست و از آنچه مانده، زیاده‌طلب است.

دیگران را پرهیز مى‌دهد اما خود پروا ندارد، به فرمانبردارى امر مى‌کند اما خود فرمان نمى‌برد.

نیکوکاران را دوست دارد، اما رفتارشان را دوست ندارد. گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکى از گناهکاران است.

و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمى‌دارد ، اما در آنچه که مرگ را ناخوشایند ساخت پافشارى دارد.

اگر بیمار شود پشیمان مى‌شود ، و اگر مصیبتى به او رسد به زارى خدا را مى‌خواند.

اگر به گشایش دست یافت مغرورانه از خدا روى بر مى‌گرداند.

نفس به نیروى گُمان ناروا بر او چیرگى دارد، و او با قدرت یقین بر نفس چیره نمى‌گردد.

براى دیگران که گناهى کمتر از او دارند نگران، و بیش از آنچه که عمل کرده امیدوار است.

اگر بى نیاز گردد مست و مغرور شود، و اگر تهى دست گردد، مأیوس و سْست شود.

چون کار کند در آن کوتاهى ورزد، و چون چیزى خواهد زیاده روى نماید.

چون در برابر شهوت قرار گیردگناه را برگزیده، توبه را به تأخیر اندازد، و چون رنجى به او رسد از راه ملت اسلام دورى گزیند.

عبرت آموزى را طرح مى‌کند اما خود عبرت نمى گیرد، در پند دادن مبالغه مى‌کند اما خود پند پذیر نمى‌باشد.

سخن بسیار مى گوید، اما کردار خوب او اندک است!

براى دنیاى زودگذر تلاش و رقابت دارد اما براى آخرت جاویدان آسان مى‌گذرد.

سود را زیان و زیان را سود مى‌پندارد.

از مرگ هراسناک است اما فرصت را از دست مى‌دهد.

گناه دیگران را بزرگ مى‌شمارد، اما گناهان بزرگ خود را کوچک مى‌پندارد.

طاعت خود را ریاکارانه برخورد مى‌کند.

چرا این اندازه از امام زمان عجل الله فرجه دوریم ؟! ایشان که ما را می بیند و از همه ی موجودات ، ظاهرترند، پس چرا این اندازه غافلیم و آن

حضرت علیه السلام را از خود دور می بینیم ؟! چرا این حضور قلبی را نداریم که از سوی ایشان هر لحظه به مطالبی دست بیابیم ؟!

حضرت آیه الله بهجت قدس سره در دیدار با مسئولان دانشگاه علوم پزشکی تهران ، با اشاره به دقت در تعلیم و تربیت دانشجویان ، بروجوب

همّت در تعلیم اسلامی دانشجویان ، تأکید کردند و فرمودند : (دانشجویان و انسان مسلمان به هر مقامی نائل شوند ، باید مطالعهاسلامی

و دینی داشته باشند و از محرمات بپرهیزند .

اگر دانشجو از مسائل دینی آگاه باشد ، کار حرام انجام نمی دهد و گرفتار گناه نمی شود .

باید آن اندازه همت داشته باشیم تا گنجهایی را که رسول الله صل الله علیه و آله و سلم در روایات برای ما قرار داده اند ، بیرون بکشیم و به

دست جوانانمان بدهیم .اگر جوانان درس نخوانند ، انحراف از دین برای آنان محتمل است . انسان باید دنبال هدایت برود ، نه اینکه دنبال

راهی برود که عاقبتش هلاک ابدی باشد . باید ان قدر درس بخوانند که گویی انان را در محفظه ی مطمئنی گذاشته اند که شیطان ها در

آنان اثر نمی کنند . )

حضرت آیت الله بهجت قدس سره سپس با تأکید بر نماز اول وقت افزودند : ( یکی از استادان اخلاق در نجف می فرمود : من ضامنم اگر

کسی نمازهای پنجگانه را در اول وقت بخواند به مقامات عالیه می رسد ؛ اگر کسی این کار را کرد و به مقامات عالیه نرسید ، بر من لعن

بفرستد . اطباء باید فقیران را هم معاینه کنند . اگر فقیر ، خودش نتواند از طبیب تشکر کند ، صاحب کار { خداوند و صاحب الزمان علیه

السلام } می بیند و تشکر می کند .