در تورات نقل شده : موسى (ع ) در مناجات خود، به خدا عرض كرد: ((پروردگارا آيا تو نزديك هستى ،

تا با تو (آهسته ) راز و نياز كنم ، با دور هستى ، تا فرياد كنم ؟))

خداوند به او وحى كرد: ((اى موسى ! من همنشين كسى هستم كه مرا ياد كند)).

موسى (ع ) عرض كرد: در آن روزى كه پناهگاه براى كسى نيست ، (يعنى در روز قيامت ) چه كسى

در پناه تو است ؟

خداوند فرمود: ((آنان كه مرا ياد كنند، من نيز آنها را ياد كنم ، و آنان كه به خاطر خشنودى با همديگر

دوستى كنند، من نيز آنها را دوست دارم ، اينها(اين دو دسته ) همانهايند كه اگر خواسته باشم

بلائى بر اهل زمين فرو فرستم ، آنها را ياد كنم ، و به خاطر وجود آنها، بلا را از اهل زمين دفع مى

نمايم ))