ریحانه

#حدیث_حسینی
امام حسین علیه السلام :
مِن دَلائِلِ العالِمِ انتِقادُهُ لِحَدیثِهِ وعِلمُهُ بِحَقائِقِ فُنُونِ النَّظَرِ؛
امام حسین علیه السلام :
از نشانه هاى دانا ، نقّادى (و بررسى) گفتار خود و آگاهى او از حقایق فنون رأى (و نظر) است.
تحف العقول

?آیت الله بهجت: وقتی که می‌خواهید به روضه بروید، اگر سؤال کردند که کجا می‌روید، نگویید می‌رویم روضه، بگویید می‌خواهیم برویم کربلا.

#محرم

?سعه صدر و قدرت قضاوت و اظهار نظرِ سید رضی
?نمونه‌ای از سعه صدر و آزادمنشی مرحوم سید رضی، رفتار او با «مهیار دیلمی» مجوسی است؛ مهیار دیلمی برای کسب دانش به بغداد آمده بود و در معاشرت با سید رضی مسلمان شد و در سلک شاگردان وی درآمد. مهیار پس از مسلمان‌شدن کنیه ابو الحسن را برخود نهاد و به «ابوالحسن مهیار دیلمی» معروف گشت. وی در نیمه اوّل قرن پنجم هجری، از نام‌دارترین شاعران عصر به شمار آمد. قصاید و مراثی مهیار دیلمی درباره ائمه اطهار علیه‌السّلام در دیوان وی موجود است و از شاهکارهای ادبیات عرب به شمار می‎رود.٭

?آیت‌الله عبدالحسین حلّی درباره علت این‌که سید رضی فقه و اصولِ غیر شیعه امامیه را فراگرفت، می‌نویسد:
برخی از افراد ساده‌اندیش در زیاده‌روی «شریف» در فراگرفتن فقه و اصول و اصول کلام به شیوه و اعتقاد مخالفان او با مذهب شیعه، اظهار تعجب کرده‌اند؛ زیرا به نظر اینان مهم آن است که انسان احکام شخصی وابسته به مذهب خود را بشناسد و بس، لیکن دانشمندان سده‌های پیشین را هیچ چیزی خرسند نمی‌کرد مگر اینکه بر احادیث، و فقه و اصول فقه هر دو فرقه احاطه پیدا کنند، تا شناخت خویش را به کمال رسانند و برنامه تهذیب و تربیت خویش را ژرف‌تر و گسترده‌تر کنند و مشعل استدلال و احتجاج را برتر برند؛ زیرا بازار مناظره در آن روزگار رواج داشت و میدان جدل درباره امامت و کلام بسی پهناور بود. از این‌ها گذشته، چون سید رضی مسئولیت قضاوت در دیوان مظالم را نیز بر عهده داشت، و مسئولیت‌ها و وظایف همانند آن، وی را برمی‌انگیخت تا با علاقه و گرایشی شدید، فقه همه مذاهب را فرا گیرد و بدین وسیله قدرت قضاوت و اظهار نظر در آن مسائل را به خوبی کسب کند.٭٭

? ششم محرم سالروز وفات سید رضی، گردآورنده نهج‌‌البلاغه

پانوشت:——————————
٭ نگاهی کوتاه به زندگانی پر افتخار سید رضی، علی دوانی.
٭٭ کتاب سید رضی، محمدمهدی جعفری، صص 43-42

#گزیده_های_درس_اخلاق آیت الله قرهی (حفظه الله)
?حضرات معصومین، چه افرادی را دوست دارند؟
این که حبّ حضرات معصومین در دل ماست، یک بحث است، امّا این که آن حضرات هم ما را دوست داشته باشند، بحث دیگری است. لذا حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: ما آن کسی را دوست داریم و محبت ما نسبت به ایشان اوج می گیرد که …
-عاقل باشد.
-فهیم باشد.
-فقیه باشد.
-حلیم و بردبار باشد.
-مدارا کند.
-صبور باشد.
-صادق باشد.
-وفادار باشد.

دوم محرم؛ ورود به کربلا
کاروان امام حسین (ع) در روز دوم محرم وارد سرزمین کربلا شد و تا عاشورا در این سرزمین ماند. سرزمین کربلا در 60 مایلی بغداد، غرب فرات و 5 فرسنگی نینوا قرار گرفته است. این سرزمین خالی از سکنه بوده و پستی، بلندی و گودال‌های زیادی داشته است.

بنابراین گزارش، امام حسین (ع) در لحظه ورود به سرزمین کربلا، خاک را بویید و فرمود: همان است قتلگاه و خوابگاه ماست. اسب امام سوم شیعیان از ورود به کربلا پرهیز کرد و این امام بزرگوار هفت اسب عوض کرد و با هفتمین اسب وارد سرزمین کربلا شد. ایشان با لباس پیامبر وارد زمین کربلا شدند.
شایان ذکر است در هنگام ورود امام حسین (ع) به سرزمین کربلا، سپاه حر نیز با وی وارد کربلا شدند در همین موقع سواری کمان بر دوش رسید و نامه عبیدالله‌زیاد را به حر داد. در نامه نوشته بود همین که نامه‌ام رسید بر حسین سخت بگیر و او را در زمینی بی‌آب و خشک و بی‌پناهگاه فرود آور. این پیک نیز مراقب است که همراه تو باشد و جدا نشود تا دستورم را کاملا انجام دهی. حر نامه را به امام حسین (ع) نشان داد و گفت: چاره‌ای جز این ندارم. در همین جا فرود آی. امام سوم شیعیان فرمود:بگذار در دهکده غاضریه فرود آیم یا در شفیه که حر نگذاشت و گفت:این مأمور مراقب من است!
امام حسین (ع) با ورود به کربلا نامش را پرسید چندین نام گفتند و با شنیدن نام کربلا فرمود: اللهم انی اعوذ بک من‌الکرب والبلاء.
خاطرنشان می‌شود امام حسین (ع) شهادت خود و حمل سر بر نیزه را برای زهیر‌بن‌القین بازگو کرد. حوادث فراوان دیگر که ناشی از عکس‌العمل یاران و خانواده امام سوم شیعیان است نیز ذکر شده است.
منابع:
1. اخبار‌الطوال
2. تاریخ طبری
3. معجم‌البلدان
4. الحسین فی‌الفکر‌المسیحی
5. کربلا و حرم‌های مطهر
6. آشنایی با عتبات مقدسه و زندگانی چهارده معصوم
7. آینه در کربلاست (محمدرضا سنگری)