دل شکستن بس است…

سال 58 تصمیم به عقد رسمی گرفتیم.مادرم مهر مرا بالا گفته بود تا حداقل یک چیز این ازدواج که از دید آنها غیر معمول بود،

شبیه بقیه مردم شود!گرچه هیچ کداممان موافق نبودیم،ولی اسماعیل گفت:

«تا اینجا به اندازه کافی دل مادرت را شکسته ایم!برای من چه فرقی دارد من چه زیاد چه کمش را ندارم!راستی نکند یک بار

مهرت را بخواهی،شرمنده ام کنی»

من هم که نمی خواستم به مادرم بی احترامی شده باشد مهریه پیشنهادی را قبول کردم امام همانجا قبل از آنکه وارد سند

ازدواج کنند به اسماعیل بخشیدم.

                                                       به نقل از همسر شهید اسماعیل دقایقی

                                                            «روحشان شاد و یادشان گرامی»