بسمه تعالی

به گزارش معاون فرهنگی حوزه علمیه ریحانه النبی (س) در مورخه 28/1/96 جلسه دوم مشاوره خانواده با موضوع تربیت فرزند با حضور دکتر سرکار خانم زهرا محمدی در این حوزه مبارکه برگزار گردید

ایشان جلسه را با حدیثی از پیامبر آغاز کردند : قال رسول الله (ص) :« الولد سید سبع سنین و عبد سبع سنین و وزیر سبع سنین »

سه اصل تربیت عبارتند از 1. شناخت آگاهی از ارزشهای خود : وقتی والدین ندانند که چه می خواهند غیر ممکن است که بتوانند برنامه ای برای دست یابی به آن تنظیم کنند 2. انتظارات معقول از فرزندان : بدون داشتن انتظارات واقع بینانه از کودک ممکن است والدین وقت زیادی را برای امر غیر ممکنی هدر دهند 3. خویشتن پذیری : وقتی والدین درباره خود احساس خوبی دارند کارایی بیشتری دارند این به معنی یاد گرفتن نحوه استفاده از وقت برای ارضای خویشتن است

 درباره نحوه برقراری ارتباط با فرزندان به این نکات توجه کنید : 1.احترام گذاشتن : طوری با کودک حرف بزنید که دوست دارید او با شما آنگونه حرف بزند. از غر زدن و مسخره کردن و تحقیرکردن کودک و متهم کردن او اجتناب کنید قضاوت زود هنگام نکنید از کودک خورده نگیرید و خطاهای جزیی را نادیده بگیرید 2. اختصاص دادن زمان های مکرر ،کوتاه مدت و با کیفیت برای تعامل با کودک هر روز زمانی را هر چند کوتاه واقعا با کودک باشید طوری که احساس کند که در دسترس او هستید در این زمان تنها به کودک توجه کنید و کار دیگری انجام ندهید با کودک فعالیتی را ترتیب بدهید تا هر دو از آن لذت ببرید 3. به صحبت های کودک خود توجه کنید : به فرزندتان نگاه کنید و به حرف هایش به دقت گوش کنید با کودک جر و بحث نکنید در برابر عصبانیت کودک عصبانی نشوید اگر عصبانی شوید یعنی کودک توانسته بر شما مسلط شود 4. به او نشان دهید که دوست داشتنی است : به کودک بگویید که دوستش دارید برای دوست داشتن کودک شرط نگذارید مثلا اگر مسواک نزنی دوستت ندارم رفتار کودک را مورد توجه قرار دهید سعی کنید بفهمید که کودک چه نوع ابزار محبت فیزیکی را می پسندد . بوسیدن نوازش کردن در آغوش گرفتن از همان روش برای ابراز محبت خود استفاده کنید

بازی برای رشد کودک حیاتی است در طول بازی کودکان مهارت های جسمانی و شناختی و اجتماعی خود را گسترش می دهند در عین حال بازی مفید ترین زمان برای ارتباط مادر یا پدر و یا کودک است حداقل روزی نیم ساعت با کودک بازی کنید . نکته بعدی اینکه فراموش نکنید که دستور دادن  به معنای پرخاش گری و عصبانیت نیست دستور می تواند قاطع اما صمیمی باشد هنگام دستور دادن در فاصله نزدیک کودک بایستید نگاهتان به کودک مستقیم باشد اسمش را صدا کنید دستورات را واضح و روشن بدهید از دستوراتی که به صورت کلی مطرح می شود مثل مواظب باش ، عجله کن و … پرهیز کنید زیرا این دستورات مفاهیم انتزاعی دارد و کودکان آنها را درک نمی کنند پس به جایز مواظب باش مثلا مشخصا بگویید که لطفا دستترو به نرده ها بگیر به کودک فرصت اجرای دستور را بدهید و پشت سر هم دستور ندهید و دستورات غیر لازم ندهید و بر اجرای دستور نظارت داشته باشید و بلافاصله بعد از اینکه کودک دستوری را انجام داد او را تشویق کنید اگر کودکتان رفتار بدی انجام داد خونسرد بمانید و عصبانی نشوید به کودک توجه نکنید به هیچ وجه به او نگاه نکنید و حرف نزنید ممکن است که در ابتدا بد رفتاری اش بیشتر شود در این زمان اگر به او توجه کنید تلاشتان به هدر رفته است بی اعتنایی را تا جایی ادامه دهید که رفتار آزارنده وجود دارد به محض اینکه رفتار نا مطلوب قطع شد می توانید به اولین رفتار مثبت او توجه کنید .