«السلام علیک یا ابا عبدالله »

چه کرده ای ای آفتاب پنجم، سومین ستاره
تو کرده ای محرم را سیاه پوش ، آسمان سرخ پوش عاشورا
برآمدن این عمل فقط از آن توست ، فدا کردن طفل شش ماهه بهر اسلام
خودت می دانستی و ما دانستیم که نمی بشد چنین یارانی در این هستی
72 تن بصیرت تربیت ساختی برای اثبات امر به معروف و نهی از منکر
مانند ندارد قاسمت ، شهادت را چون عسل شیرین تر است
مانند ندارد قمرت در بنی هاشم ، ساقی تشنه لب است
سخن دارند مشک های خشکیده اشک ریزان
سخن دارند چشمه های جاری علقمه
فریاد می کشند خیمه های سوخته بی جان
فریاد می کشند نیزه های فرو رفته پشیمان
ماندگار کردی و معتقد ساختی تن به مردن دهیم و به ذلت ندهیم
تفسیر کردی دین را و اسلام را به خون خود و اصحابت
یاد دادی که گوشه گریستن برای مظلومیتت شمشیری است بر فرق دشمن
آموختی برای ریشه کن کردن یزیدیان باید سر را از تن جدا خواست
در کلاس عشقت نجوای عاشقی به اوج کمال می رسد
با لب های تشنه ات سرو آزادی را سر دادی
بیاموزند زنان که ارزش دادی و شد زینبت ملکه صبر و استقامت
فرزندان بیاموزند وقتی خواستی ، مانند شیران غریدند ، فرزندانت
بیاموزند پدران هنگام افتخارت ، ریختن خون علی اکبر
آموختیم پرچم سرخ حسینی نیاز رشد دین است
آموختیم سیاه پوش حسینی نیاز پیروزی دین است
و آموختیم محرم فکر دشمن در غل و زنجیر است
به همین دلالیل و صد ها دلیل دگر
شفا می گیرند مریضان با قسم دادن به آبرویت
به جهت رویت سوی حق مستجاب می شوند دعا ها
با این همه فداکاری و درس اخلاق و آزادی
همه ماه ها برای ما محرم است و همه روز ها عاشورا

مریم دشتی از طلاب حوزه علمیه ریحانة النبی (س)