رمضان آمد و دل مست مناجات و دعاست

غرق ذكر سحرى، محو ملاقات خداست

                                                          روزه داران سحر خیز، پى راز و نیاز

                                                          ورد لبهاى همه نغمه‏ ى مولا مولاست

همچو خورشید درخشان كه سپهر افروز است

لیلةالقدر در این ماه مبارك رخشاست

                                                          لیلةالقدر كه قرآن شده نازل در آن

                                                          شب گستردگى سفره ‏ى احسان و سخاست

نردبانى است نیایش كه از این پله‏ ى نور

مى‏ توان رفت به جایى كه دل آرام آنجاست

                                                         با نواى خوش مرغان سحر خوان برخیز

                                                         كه سحرگاه پذیراى تو حق جلّ علاست

گوش دل واكن و بشنو كه ز گلدسته‏ى وصل

مى ‏زند جار ملك، عاشق دیدار كجاست

                                                        با ابوحمزه به خلوتگه طاعت بنشین

                                                        روى دل سوى خدا كن كه خدا عقده گشاست

حق تورا خوانده در این ماه به مهمانى نور

بهره برگیر از این سفره كه بهرت آراست

                                                        در ره توبه بگوش و مده فرصت از دست

                                                        كه ندامت ز گناهان پل غفران خداست

جز در این ماه كه در هر نفست تسبیحى است

در چه ماهى دگر از بهر تو این اجر و جزاست

                                                        وقت افطار ببخشایش حق چنگ بزن

                                                        كاین توسل سپرى بر تو زهر گونه بلاست

طلعت دوست اگر مى ‏طلبى، آینه شو

عكس جانان همه جا در بغل آینه ‏هاست

                                                       یارب از »قدسیت« این حال مناجات مگیر

                                                                         اى كه نام تودوا، مرهم یادتو شفاست