تقوا یعنی گرد آوردن همه خوبی ها، در فارسی این واژه را پرهیزگاری تعریف کرده اندو در حقیقت پرهیز،دوری

کردن از کیفر الهی به وسیله اطاعت از فرامین خداست.

هر که با تقوا باشد،همواره به مردم خدمت می کندو سودش به دیگران بیشتر می رسد.بنابراین در نزد خدا و

مردم گرامی تر و عزیز است. ثروت، ریاست، علم و دانش و… همگی عزت و احترام را برای افراد می آورند؛

اما هیچ کدام این عزت ها حقیقی نیست، عزتی حقیقی و راستین است که در پیشگاه خدا حاصل شود و

آدمی در نزد او عزیز باشد و این عزت فقط در سایه تقوا حاصل می شود.

روزی پیامبر خدا در جمع یاران خویش فرمود:« یک صفت است که هر کس پایبند آن باشد، دنیا و آخرت، به

فرمانش در آیند و به بهشت دست یابد»، یکی از یاران پیامبر پرسید:ای رسول خدا آن صفت چیست؟ پیامبر

خدا فرمود:« تقوا،هر که می خواهد با عزترین مردم باشد، باید تقوا پیشه کند».

                                                                                                                         حکمت113/3