امام علی (ع)فرمود:

شخص مومن در مقابل حوادث سخت و تکان دهنده ثابت و استوار است،و به هنگام ناخوشیها

محکم و پابر جاست،در برابر بلاها صبور و پر تحمل است،و در مقابل نعمت ها شاکر و سپاسگزار

است،و به آنچه خداوند روزی اش ساخته قانع است،مومن به دشمنانش نیز تعدی نمی کند،مردم

از او در آرامش اند،(هرچند)جان وتنش در زحمت باشد.

دعای هفتم 

امام سجاد(ع)آن گاه که حادثه ی غم انگیز یا پیش آمدی ناگوار رخ می داد:

ای که گره هر دشواری به دست تو می گشاید،وای که حدت هر سختی به لطف تو نرم میشود.

راه گریز سوی آسایش و رفع اندوه ازتو باید خواست.

آن تویی که در حوادث غم انگیز تو را می خوانند و در پیش آمدهای ناگوار به تو پناه برند.بلیه دفع

نشود مگر آنکه تو دفع کنی و بسته گشوده نگردد مگر آنچه تو بگشایی.

پس بر محمد و آل او درود فرست ای پرودگار و به فضل خود باب فرج را بگشای و دست اندوه را به

قدرت خود از من رفع کن،در شکایت من نیک بنگر.و کام مرا به اجابت مسئول من شیرین گردان و

از نزد خود رحمت وگشایشی،طبق دلخواه،نصیب من کن،راه بیرون شدن از این شداید را به زودی

فراهم ساز.

ومرا به سبب پریشانی دل از رعایت واجبات ومتابعت سنت باز مدار.

که از آنچه پیش آمد دل تنگ دارم و زیر بار حوادث از اندوه آکنده ام.تویی که می توانی بلا را از من

دور کنی و آنچه گرفتار آن شده ام از من انجام ده،هر چند شایسته آن نیستم،ای کسی که تخت

پادشاهی عظیم خاص تو است.