بسم الله الرحمن الرحیم

در روايات هم آمده است: اگر سير هستيد، غذا نخوريد. غذا خوردن در حال سيري استعداد را كم مي‏ كند.

از بيانات نوراني حضرت اميرمؤمنان(عليه‌السلام) اين است: «لا تَجْتَمع الفِطْنَةُ والْبِطْنَة»؛

يعني فطانت و هوشمندي با پرخوري جمع نمي‏ شود و پُرخور هرگز خردمند نمي‏ شود،

زيرا تمام تلاش و كوشش روح او اين است كه غذاها را هضم كند و ديگر فرصت انديشيدن ندارد.

درست مثل اينكه شما يك انسان متخصص و دانشمند را به رفتگري در كوي و برزن بگماريد تا زباله‏ ها را جمع كند. اگر كسي مي‏ تواند در كرسي يك استاد به تدريس بپردازد، چرا او را به رفتگري وادار يم؟! روح انسان مي‏ تواند يك استاد و مربي خوب باشد، حيف است كه او را به رفتگري جسم بگماريم.

غذايي كه مي‏ خوريم، براي تبديل به مواد جذبي و دفعي، به زمان نياز دارد كه روح اين كار را به واسطه بدن انجام مي‏ دهد. روح انسان سلسله اي از قواي ادراكي و تحريكي را در اختيار دارد؛قواي تحريكي روح هم، ابزار فيزيكي ‏اي چون معده، روده و قلب دارد. آنچه غذا را به صورت خون، عادلانه ميان مو، ناخن، گوش، چشم، مژه و… تقسيم مي‏كند، روح انسان است

وجود مبارك اميرمؤمنان(عليه‌السلام) مي‏ فرمايد: «لاتَجتَمعُ عزيمةٌ و وَليمةٌ».

بعضي انسانها اهل سورچراني هستند و دوست دارند، هر روز ميهمان يك نفر باشند. انسان سورچران اهل عزم و اراده نيست.

نسیم اندیشه ج1،ص146