به گزارش معاون فرهنگی حوزه علمیه ریحانه النبی (س) در مورخه 7/10/95 جلسه اخلاقی با سخنرانی سر کار خانم مهدیه سادات موسوی در این حوزه مبارکه برگزار گردید .
ایشان سخنان خود را با یک سوال از طلاب گرامی آغاز کردند و بیان داشتند چون ایام ، ایام امتحانات است من صحبتم را با یک سوال از شما عزیزان شروع می کنم . با سواد شدن خوب است یا عالم شدن ؟ با سواد شدن با عالم شدن چه فرقی دارد ؟ با این هدف درس بخوانیم که انشاءالله در آینده عالم شویم نه اینکه فقط با سواد شویم . حالا فرق این دو چیست ؟
خواهران عزیز عالم و با سواد مترادف یکدیگرند اما اگر خوب بنگریم خواهیم دید این دو واژه کاملا از هم جدا هستند .مثلا با سواد می کوشد مغز خود را از انبوه فورمول ها و معادلات پر کند اما عالم عاقل می کوشد همدوش تحصیل اطلاعات مختلف ،خود سازی و تهذیب نفس هم داشته باشد . و این امر باید در حوزه وجهه بیشتری پیدا کند حوزه آمدن و طلبه شدن این نیست که با سواد شویم ، بلکه به خاطر این است که عالم شویم و حوزه بستری برای رشد این مطلب است . به محض اینکه می گوییم ما طلبه هستیم ذهنمان می رود به این سمت که انشاءالله می خواهیم در وادی تهذیب نفس هم قدم برداریم و خانواده و جامعه و همه از ما این انتظار را هم دارند و فقط مثل یک دانشگاهی به ما نگاه نمی کنند، بلکه به چشم این نگاه می کنند که تهذیب نفس را هم داشته باشیم حالا که حوزه آمدیم اخلاقمان را هم تغییر دهیم وبهتر شود معنویاتمان بهتر شود گفتارمان بهتر شود و زیبا تر از قبل صحبت کنیم بنابراین حوزه آمدن بستر خوبی است برای اینکه عالم شویم حالا بعضی از خواهران این عقیده را دارند که مثلا نمی دانستند که حوزه از نظر علمی چگونه است بعد وارد حوزه می شوند با این هدف که روخوانی قرآن که مشکل دارند قوی شوند یا احکام را یاد بگیرند و بعد وارد حوزه که می شوند و وقتی که حجم درسی و حجم تحقیقاتی که برای درس ها از آنها می خواهند را می بینند ، نظرشان عوض می شود و جا می خورند و زده می شوند .حالا من خدمت شما عرض می کنم که به هیچ وجه زده نشوید چون حوزه طوری است که بایدعلم و دانش ما را بالا ببرد حتی یک طلبه در کنار درس های حوزه باید درسهای غیر درسی هم بخواند. آیا عالم به کسی می گویند که فقط احکامش خوب است ؟ نه عالم به کسی می گویند که در همه حیطه های علمی حرف برای گفتن داشته باشد و به زندگی انسانی به معنای واقعی دست یابد فهم دروس باعث بالا بردن علم می شود.
با سواد در پی گرفتن مدرک است و عالم می کوشد کارایی و لیاقت به دست آورد و کاردان و گره گشا و صاحب نظر و در رشته خود پر مهارت باشد نه اینکه فقط صاحب مدرک شود
با سواد می کوشد بر حجم ثروت خود بیا فزاید و جای پای خود را در اجتماع محکم کند زندگی مرفهی برای خود فراهم کند واز نظر لذت ، تجمل و …. بهترین ها را انتخاب کند عالم می کوشد بر میزان اعتماد و علاقه مردم به خود از طریق خدمت صادقانه بیافزاید و خود را در غم و شادی شریک دیگران سازد او از رنج دیگران رنج می برد و بدون راحتی آنها احساس راحتی نمی کند .
با سواد می کوشد شغل و گاهی شغل هایی پر در آمد ( هر چه باشد و از هر طریق ممکن به دست آورد ، عالم به دنبال خدمت به اجتماع خود و کمک به نجات انسان ها و حل مشکل آنها است
با سواد خود و منافع خود را می خواهد و مسئولیت دیگری برای خود قائل نیست اما عالم منافع خود را در منافع اجتماع می بیند و خود را از هر جهت متعهد و مسئول می داند و بی تفاوت ماندن برای او مفهوم ندارد ما طلبه ها باید به فکر تبلیغ باشیم ما کارگرانی هستیم که از قبل مزد خود را گرفته ایم
حضرت علی (ع) می فرماید : عالم در برابر گرسینگی مزلومان و شکم بارگی ثروتمندان ستمگر مسئولیت دارد وخود را در برابر این مسائل در پیشگاه خداوند متعهد می بیند .و
از اینجاست که جنایات بزرگ جهان را کسانی مرتکب می شوند که به اندازه کافی سواد دارند . ولی هرگز عالم به معنای واقعی نیستند کسانی که با سوادشان قدرت وحشتناک اتم را به خدمت جنگ ها می کشند و انسان ها را به نابودی ، خانه و کاشانه ها را ویران و کودکان و خرد سالان را می کشند . اگر با سوادان دنیا عالم و دانشمند بودند چهره دنیا عوض می شد . و تحولات اصلاحی به دست دانشمندان مسئولیت پذیر انجام می شد نه با سوادان غیر مسئول . بنابراین در راه تهذیب نفس کوشش کنیم که حوزه بستری مناسب است و خود را به عالم مسئولیت پذیر تبدیل کنیم نه با سواد بی مسئولیت و به این هدف ، حوزه باشیم و درس بخوانیم که من می خواهم در راه تبلیغ دین رسول الله گام بردارم