حسینی بودن به ماه به نام و به شهرت نیست. به نسبت و سیادت هم نیست.همه ما باید و

می توانیم حسینی باشیم و حسینی زندگی کنیم. شعار و شعور حسین(ع)با هم معنا پیدا میکند،

سوگواری وپیروی،از هم جدا نمی شود. اشک،شوق حرکت ایجاد می کند و حرکت است که دل را

از قساوت دور می نماید تا در مجلس امام حسین(ع)ببارد.وقتی دل حسینی شد،چراغ هدایت هم

در آن روشنایی می کند و چنین فردی اجازه استفاده از کشتی نجات را برای رسیدن به ساحل

امن وایمان خواهد یافت.کشتی نجات سیدالشهدا،بزرگترین نقطه امید برای ما در زندگی پر تلاطم

امروزی است.وقتی فرموده اند:کشتی امام حسین(ع)سریعتر به مقصد می رساند،خواستند به ما

در عصر سرعت و شتاب وخطر،راهنما داده باشند.دغدغه صیانت از حس حسینی بودن و احساس

حسینی ماندن،مسئله مهمی است که تلاش خود را می طلبد.این امانت را به خود آقا بسپاریم.