ضرورت دارد تا حد امکان سالمندان در کنار فرزندان و نوه‌ها زندگی کنند، بزرگ خانواده محسوب ‌شوند، در تصمیم‌گیری‌ها از آنان نظرخواهی شود     …

جدی‌ترین خطری که هر فرد سالمند را تهدید می‌کند در انزوا قرار گرفتن او از سوی اطرافیان است    . بر اساس آمارهای موجود تقریباً 24 تا

28 درصد افرادی که بالای 65 سال سن دارند در تنهایی به سر می‌برند. در این حالت شخص امکان ایجاد ارتباط صمیمی و نزدیک با دیگران

را از دست می‌دهد. تنهایی به تدریج فرد سالخورده را دچار مشکلات روانی می‌کند. سالمندانی که در خانواده و در محیطی سرشار از محبت،

صمیمیت، قدرشناسی و احترام زندگی می‌کنند، دارای بهداشت روانی بهتری هستند    .

از طرف دیگر ضعفها و ناتوانیهایی که به طور طبیعی گریبانگیر برخی از سالمندان می شود باعث می گردد که تنهایی و انزوا گاه به سلامت

جسمانی آنها آسیب برساند چرا که یک سالمند ضعیف و ناتوان مسلما نیازمند توجه و رسیدگی دایمی فرزندان و سایر اطرافیان است    .

بنابراین ضرورت دارد تا حد امکان سالمندان در کنار فرزندان و نوه‌ها زندگی کنند، بزرگ خانواده محسوب ‌شوند، در تصمیم‌گیری‌ها از آنان

نظرخواهی شود و به عقاید آنان احترام گذاشته شود  و از طرف دیگر از جانب فرزندان و نوه ها نیز مورد توجه و رسیدگی در زمینه سلامت

جسمانی قرار گیرند.

اما با ماشینی شدن زندگی امروزی ، افزایش بعد مسافت میان خانواده ها و افزایش درگیری های کار و مشغله های روزمره باعث شده است که

گاه فرزندان خانواده نتوانند آن طور که شایسته است به والدین سالخورده خود توجه و رسیدگی داشته باشند و این در حالی است که همین مساله

نیز باعث ایجاد احساس نگرانی  دایمی و حتی احساس گناه و رنجش در فرزندان می گردد.

لذا اگر عادت كرده اید كه بخشی از زندگی والدین مسن تان باشید اما به یك دلیل خاص مجبور به جدا شدن و دوری از آنها هستید این دوری می

تواند باعث ناراحتی و حالت عصبی شما به دلیل نگرانی از اینكه بدون حضور شما به آنها چه خواهد گذشت شود.

راههای متعددی وجود دارد كه می توانید اطمینان خاطر کسب کنید  كه حالشان خوب است و به كمك این روش ها كمی وضعیت را تسهیل كنید:

**قبل از ترك آنها وضعیت و شرایط زندگی آنها را بررسی كنید؛ سركشی منظم به منزل آنها سبب می شود كه از سلامت آنها اطمینان حاصل

شود و ضمنا با رسیدگی به محل زندگی شان کمک می شود که آنها مسئولیت کمتری در خانه داشته باشند و از طرف دیگر با ایمن تر کردن

این فضا موجبات حفظ سلامت جسمانی والدین سالمندتان را هم مهیا می کنید. برای مثال  در صورت لزوم داخل حمام جایی كه در دسترس شان

باشد چوب لباسی نصب كنید و البته حتی الامکان سعی کنید در زمان حمام کردن آنها در منزل حضور داشته باشید. موانع احتمالی را در منزل

حذف کنید مثلا اگر جایی از خانه، فرشها بر روی هم افتاده و یا لوله شده است و یک مانع کوچک ایجاد شده است حتما این مانع را حذف کنید یا

اگر بخشهایی از خانه سرامیک یا سنگ است حتما این فضا ها را با فرش یا موکت بپوشانید.

ضعفها و ناتوانیهایی که به طور طبیعی گریبانگیر برخی از سالمندان می شود باعث می گردد که تنهایی و انزوا گاه به سلامت جسمانی آنها

آسیب برساند

**به دنبال سیستم تماسی باشید كه شبیه به دستگاههای پیجر، در صورت نیاز و بروز مشكل به شما اعلام خطر كند و یا مثلا به یكی از

همسایه ها ماهیانه مبلغی برای سركشی روزانه و هر چند ساعت یكبار به منزل پدری تان بپردازید تا از سلامتی آنها مطمئن شوید.

**از وسایل الكترونیكی مثل رایانه برای بهتر در دسترس بودن استفاده كنید. یك رایانه متصل به شبكه اینترنت و دوربین دار تهیه كنید(البته اگر

توان مالی اش را دارید) و یا از طریق یك برنامه زمان بندی شده از قبل در ساعات مشخصی با هم در تماس باشید. از این طریق می توانید

شرایط و سلامتی جسمی آنها را نیز چك كنید. كافی است به هرگونه تغییر در توانایی صحبت كردن آنها و یا مهارت های شناختی شان دقت كنید.

**یك برنامه سركشی مرتب از والدین تان در طول هفته  را طراحی كنید.

 **از پزشك خانوادگی والدین تان بخواهید كه بطور مرتب گزارش مربوط به سلامتی و یا نتایج آزمایشات آنها را برای شما از طریق فاكس

(دورنگار) یا اینترنت ارسال كند. بخصوص اگر والدین تان شرایط خاصی دارند كه باید به طور مرتب چكاپ شوند مانند: آلزایمر یا دیابت(البته

این توصیه مخصوص فرزندانی است که در شهری دور از والدین سالمندشان زندگی می کنند)

 **مانع از منزوی شدن آنها شوید بویژه اگر یكی از والدین تان فوت كرده و دیگری تنها مانده است، می توانید كاری كنید كه در محیط

اطراف شان مشاركت بیشتری داشته باشند. برایشان برنامه ریزی كنید كه به طور هفتگی از یكی از مكان های دیدنی شهر بازدید كنند(مانند

کانون جهاندیدگان که در برخی خانه های سلامت شهرداری ایجاد گردیده است)

**راهی برایشان پیدا كنید كه حس مفید بودن در محیط پیرامون شان داشته باشند. مثلا از والدین سالمند تان بخواهید بخشی از وقتشان را صرف

آموزش خواندن به كودكان بگذارند و یا به كمك كردن به همسایه ها در درست كردن و یا زیبا كردن گل ها و یا فضای سبز كمك كنند. حتی

برخی از سالمندان می توانند برای سواد آموزی تحت آموزش نوه های کوچک خود که در سالهای اول مدرسه هستند قرار گیرند این اقدام هم

کودک شما را درسخوان تر می کند و هم آتش امید به زندگی را در درون سالمند شما شعله ور تر می سازد.