احساس مي‏ كردم كه عاشوراست/ به خون نهيب زدم: آرام باش!

نويد شاهد: احساس مي‏كردم كه عاشوراست، و در ركاب حسين(ع) مي‏جنگم، و هيچ قدرتي قادر نيست كه مرا از

مبارزه باز دارد، مرگ، دوست و آشناي هميشگي من، در كنارم بود و راستي كه از مصاحبتش لذت مي‏بردم. احساس

مي‏كردم كه حسين(ع) مرا به جنگ كفّار فرستاده و از پشت سر مراقب من است…

به گزارش خبرنگار نويد شاهد دل نوشته سردار رشيد اسلام شهيد دكتر چمران فرمانده جنگ هاي نامنظم در عمليات سوسنگرد

عنوان مي شود:

شب تاسوعا بود و تصور عاشورا؛ و لشكريان يزيد كه مرا محاصره كرده بودند و ديوار آهنين تانك ها اطراف مرا سد كرده و آتشبار شديد

آنها مرا مي كوبيد و هجوم كه مرا قطعه قطعه كنند و به خاك بيندازند…

ومن تصميم گرفته بودم كه پيروزي حتمي ايمان را بر آهن به ثبوت برسانم، و برتري قاطع خون را بر آتش نشان دهم، و برّندگي اسلحه

شهادت را در ميان سيل دشمنان بنمايانم، و ذلت و زبوني صدها كماندوي صدام يزيدي را عملا ثابت كنم.

احساس مي‏كردم كه عاشوراست، و در ركاب حسين(ع) مي‏جنگم، و هيچ قدرتي قادر نيست كه مرا از مبارزه باز دارد، مرگ، دوست و

آشناي هميشگي من، در كنارم بود و راستي كه از مصاحبتش لذت مي‏بردم. احساس مي‏كردم كه حسين(ع) مرا به جنگ كفّار

فرستاده و از پشت سر مراقب من است، حركات مرا مي‏بيند، سرعت عمل مرا تمجيد مي‏كند، فداكاري مرا مي‏ستايد، و از زخم‏هاي

خونين بدنم آگاهي دارد؛ و براستي كه زخم و درد در راه او و خداي او چقدر لذت‏بخش است.

با پاي مجروح خود راز و نياز مي‏كردم: اي پاي عزيزم، اي آنكه همه عمر وزن مرا تحمل كرده‏اي، و مرا از كوه‏ها و بيابان‏ها و راه‏هاي دور

گذرانده‏اي، اي پاي چابك و توانا، كه در همه مسابقات مرا پيروز كرده‏اي، اكنون كه ساعت آخر حيات من است از تو مي‏خواهم كه با

جراحت و درد مدارا كني، مثل هميشه چابك و توانا باشي، و مرا در صحنه نبرد ذليل و خوار نكني…وبراستي كه پاي من، مرا لنگ

نگذاشت، وهرچه خواستم و اراده كردم به سهولت انجام داد.

به خون نيز نهيب زدم: آرام باش، اين چنين به خارج جاري مشو، من اكنون با تو كار دارم و مي‏خواهم كه به وظيفه‏اي درست عمل

كني…

رگبار گلوله ازچپ و راست همچنان مي‏باريد، ومن نيزمرتب جابجا مي‎‏شدم، و با رگبار گلوله از نزديك شدن آنها ممانعت مي‏كردم…

«پيروزي تاريخي سوسنگرد»

اين پيروزي بزرگ نتيجه قطعي يك همكاري و هماهنگي نزديك بين نيروهاي ارتشي و مردمي (سپاه و نيروهاي چريك) بود. هيچ يك به

تنهايي قادرنبود كه چنين موفقيتي را تأمين كند. ارتش بدون نيروهاي مردمي، آن قدرت و جسارت حمله را نداشت، بخصوص آن كه

نيروهايش كمتر از دشمن بود، و نيروهاي مردمي نيز بدون پشتيباني ارتش، و وجود توپخانه و هيبت تانك‏هاي ارتش در پشت، هيچ‏كاري

نمي‏توانستند انجام دهند، و بدون نتيجه متلاشي مي‏شدند. اين وحدت بين ارتش ومردم، كارآيي هر يك را چندين برابر مي‏كرد، و

تجربه‏اي جديد را در جنگ‏هاي كلاسيك و چريكي به دنيا ارائه مي‏داد.

پيروزي سوسنگرد، درسي عبرت‏آموز براي ملت ما و شكستي تعيين‏كننده براي دشمن بود.

منبع: مجمع پيشكسوتان جهاد و شهادت جبهه سوسنگرد