قصه عشق

آنچه درسوگ تو ای پاک تر از پاک گذشت /  نتوان گفت که هر لحظه، چه غمناک گذشت
چشم تاریخ در آن حادثه تلخ چه دید /   که زمان مویه کنان از گذر خاک گذشت
سرخوشید بر آن نیزه خونین می گفت  /  که چه ها بر سر آن پیکر صد چاک گذشت
جلوه روح خدا در افق خون تو دید  /  آنکه با پای دل از قبله ادراک گذشت
مرگ هرگز به حریم حرمت راه نیافت  /  هر کجا دید نشانی ز تو چالاک گذشت
حرّ آزاده شد از چشمه مهرت سیراب  /  که به میدان عطش پاک شد و پاک گذشت
آب شرمنده ایثار علمدار تو شد  /  که چرا تشنه از او این همه بی باک گذشت
بر تو بستند اگر آب، سواران عرب  /  دشت دریا شد و آب از سر افلاک گذشت
با حدیثی که ملائک ز ازل آوردند /  سخن از قصه عشق تو زلولاک گذشت

نصراللّه مردانی