به گزارش معاون فرهنگی حوزه علمیه ریحانه النبی (س ) در مورخه 9/8/95 جلسه ای با سخنرانی استاد بزرگوار و ارجمند حجه الاسلام والمسلمین جناب آقای صفی زاده در این حوزه مبارکه برگزار گردید .
ایشان سخنان خود را با نامه 31 نهج البلاغه آغاز کردند و بیان داشتند که عنوان آن نامه امام علی (ع ) به فرزندش امام حسن مجتبی(ع) است . در اول نامه آمده است که مرگ اقسامی دارد و انسان ها معنای ظاهری مرگ را می دانند و می دانند که مرگ به معنای نابودی نیست بلکه مرگ به معنای تولد دیگر است که نتیجه زندگی دنیوی است . برای امام علی (ع) چیزی که مد نظر دارد مرگ دلها است . بعضی از انسان ها دلها یشان می میرد ، زنده هستند ولی در واقع مرده های متحرکی هستند یعنی افراد بی تفاوتی هستند خیلی از صحنه هایی را که می بینند ، ظالمی را که می بینند ، یا ظلمی را که می بینند بی تفاوت از کنارش رد می شوند و قلب هایشان به سنک تبدیل گشته و ظلم و ستم آنها را تکان نمی دهد . امام علی (ع ) می فرماید : اینها زندگان متحرک هستند بااین که می دانند این دنیا یک دنیای فانی و نابود شدنی است ولی اینها وابسته به دنیا شده اند »حال دلایل مرگ دلها چیست ؟ یک دلیلش می تواند تکذیب وعده های الهی و آیات الهی باشد و دومین دلیلش این است که اهل گناه هستند و این باعث قساوت قلبشان گردیده است قلب انسان صفحه سفیدی است که اگر گناه کنند کم کم سیاه می شود و اگر توفیق توبه داشته باشند این لکه های سیاه از بین می رود کسی که دچار قساوت قلب شد دیگر هیچ حرفی بر آن اثر نمی گذارد و در رفتار او هیچ تغییری ایجاد نمی شود . حتی اگر امام حسین (ع ) هم برای آنها صحبت کند باز هم گوش نمی کنند امام حسین (ع) میفرماید: چون گناه کرده اید و شکمتان از گناه پر شده است دیگر هیچ تاثیری روی شما نمی گذارد امام علی (ع ) می فرماید بدترین مرگ ، مرگی است که دلها بمیرد . و مرگ ظاهری فقط انتقال از جهانی به جهان دیگر است حال چه چیزی باعث میشود که دل انسان بمیرد و چه کار کنیم که دلهایمان نمیرد ؟ داروی دلی که مرده این است که آن را با یاد خدا آبادش کنیم قلب انسان مانند زمینی مرده است که اگر در در آن بذری بپاشیم زنده می شود یا کسانی که از یاد خدا اعراض کنند زندگیشان سخت می شود چون از یاد خداوند غافل هستند امام علی (ع ) می فرماید قلبی که مرده است یا در آستانه مرگ است باید آن را احیا کنیم » و قلب با موعظه احیا می شود و هیچ فرقی نمی کند از چه کسی موعظه و نصیحت بگیریم هیچ وقت فکر نکنید که حالا که طلبه اید و سخنرانی می کنید و کار تبلیغی انجام می دهید دیگر نیاز به موعظه ندارید پیامبر (ص) هر چند وقت یکبار به جبرئیل می فرمود من را نصیحت کن
ما باید بدانیم که این دنیا فانی است دوست داشتن و علاقه یک روز قطع می شود پس هر کاری که انسان ها در این دنیا انجام می دهند نتیجه آن به سمت آنها می آید و اگر ذره ای کار خیر در این دنیا انجام داده باشید ویا اگر کار شری انجام داده باشید نتیجه آن را یا در همین دنیا و یا در جهان آخرت می بینید پس دل را باید با موعظه احیا کنیم امام علی (ع ) می فرماید« قلبی که با یاد خدا احیا شد به آن یقین بدهید و آن را تقویت کنید » سعی کنید به باورها و اعتقاد هایتان یقین داشته باشید شاید کسی به قیامت اعتقاد داشته باشد ولی یقین نداشته باشد پس دانستن با ایمان پیدا کردن فرق دارد مانند کسی که علم دارد ولی عمل نمی کند اگر علم ما درونی شود تبدیل به ایمان و یقین می شود شاید هیچ انسانی به اندازه شیطان خدا را عبادت نمی کرد ولی چون علم نداشت از فرمان خداوند سرپیچی کردند
ایشان در پایان بیان داشتند که حال که شما در مسیر حق قرار گرفته اید بدانید که نصرت خدا با شماست و شما هم باید در مقام عمل خودرا نشان دهید در زمان امام حسین (ع ) آن همه مسلمان بود ولی فقط 72 نفر با امام ماندند امام سجاد (ع ) می فرماید : امام حسین (ع) هر لحظه که به شهادت نزدیکتر می شدند نورانی تر می شدند یعنی به خدا نزدیکتر می شدند .امام علی (ع) می فرماید قلبت را با حکمت نورانیت ببخش این دل نیاز به یادآوری دارد و دلهایتان را بایاد مرگ رام کنید زیرکترین مردم کسی است که فراوان به یاد مرگ است .
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته