دومین مفهومی که باید مورد بررسی قرار گیرد، فعل قبیح است ،حیا هنگامی برانگیخته

 میشود که پای فعلی نابه هنجار درکار باشد ،وقتی کسی در وضعیتی قرار گیرد که

زمینه ی کار نابه هنجار اماده است وممکن است نسبت به ان اقدام کند ، موقعیت حیا

پیش می آید. درچنین موقعیتی است که یا فرد ،حیا میکند ودست از آن کار میکشد ویا

حیا نمیکند ومرتکب آن میشود،ولی اگر  صحبت از فعل نابه هنجارنباشد وزمینه ای برای

آن فراهم نشده باشد حیا نیز موضوعیتی نخواهد داشت بنابراین بدون فعل نابه

هنجار،حیا وجود نخواهد داشت.کار نابه هنجارهم میتواند به شکل انجام دادن باشد

وهم به شکل ترک ،همان گونه که ممکن است انجام دادن یک کار زشت ،نا به هنجار

شمرده شود ممکن است انجام ندادن یک کار خوب نیز نابه هنجار شمرده شود.از این

رو ،گاهی به جهت انجام دادن کاری که نباید انجام میدادیم ،شرمنده میشویم وگاهی

به جهت ترک کاری که باید انجام میدادیم شرمنده میشویم.مثلا اگر قول انجام دادن

کاری را به کسی داده باشیم وبه هر جهت موفق به انجام دادن آن نشویم به خاطر

کاری که نکرده ایم شرمنده میشویم .ویا اگر غیبت کسی را کرده باشیم ازکاری که

کرده ایم شرمگین میشویم .بنابراین مراد از فعل نابه هنجار فقط انجام دادن یک کار

زشت نیست ،بلکه انجام ندادن یک کار خوب را نیز شامل میشود .بر همین اساس

میتوان گفت :موقعیت نابه هنجار یعنی  انجام دادن کاری که نباید انجام شود وترک

کردن کاری که باید انجام شود،موقعیت هر کدام از این دو پیش آید ،میتواند حیا را

برانگیزد وفرد راشرمنده سازد…

                                                                                                  ادامه دارد

                                                                                    پژوهشی در فرهنگ حیا